Zima znów zaskoczyła drogowców. Jakichś tam drogowców, akurat może i nie naszych. Śnieg spadł i potem spłynął. W niewielu miejscach zostały białe łachy utrzymujące się do marca, może nawet do kwietnia. Natomiast reszta zupełnie zniknęła, spłynęła do rzek, a rzekami do morza, morzami do wszechświatowego oceanu, z wszechświatowego oceanu wyparowała do wszechświatowej ziemskiej atmosfery. Za...

Wracaliśmy późnym wieczorem z wernisażu grafik Filipa Appela – LINK. Szliśmy sobie ulicą Zachodnią, z jednej strony zabudowaną, a z drugiej z przeraźliwymi szczerbami wyburzonych frontów, które to szczerby uczynili jej wredni Niemcy za okupacji. Potok aut przelewał się po jezdni, pomimo późnej pory, bo to akurat był piątek, tygodnia koniec i początek. Zza przepysznej...

Mówią mi – pisz więcej. Ależ ja piszę dużo – opisy techniczne, podania, maile, odpowiedzi na pisma dzień cały do wieczora, balansując na krawędzi karoshi. Po czym wychodzę prosto z pracy na spotkania poetyckie, a do śniadania z żółtym serem, pomidorem i papryką czytam książki. Szukam literatury tam, gdzie nikt jej się nie spodziewa: w...

Wiele, naprawdę wiele rzeczy może wydarzyć się podczas porannego biegu ulicami miasta. Jak niemal codziennie, wybrałem się niedawno na poranną, dziesięciokilometrową przebieżkę. Scenariusz na początku standardowy: wstawanie, wkładanie stroju, butów, zbieganie schodami w dół i start. Powietrze chłodne,  w miarę czyste, ulice prawie zupełnie puste. O rozmaitych korzyściach płynących z biegania już pisałem, między innymi...

Śnieg padał i padał bez końca. Wycieraczki rozgarniały rytmicznie biały kożuch, a reflektory wyławiały pracowicie kolejne nocne zakręty. Ślisko, droga wąska, jak to na uboczach, w centralnej Polsce. I wszystko byłoby takie jak zwykle, gdyby w światłach nie ukazała się nagle wieżowa, ceglana trafostacja ze spadzistym dachem z dachówki. Taka sama, jak licznie stoją na...

Zdradzę Wam pewną okropną prawdę: nie warto przywiązywać się do rzeczywistości, bo ona się cały czas zmienia. Konserwatyści naprawdę nie mają lekkiego życia. Wszystko co chciałoby się mieć / znaleźć / odkryć / kupić / zwiedzić znika jak sen jaki złoty, jak mawiał poeta. Też bym mawiał, tylko głowa nie ta. Ech, przykro było ze...

W trójkę siedzimy sobie najedzeni na kanapie, włoski film o facecie zamkniętym w hotelu przez mafię się skończył, wystrzały dawno ucichły. W. zbiera się powoli do domu, ale jeszcze oglądamy Jima Beana i słuchamy koncertu Yello. Czas w zasadzie nie istnieje. Granice jego wyznacza tyko możliwość świtu i końca koncertu. Sekwencyjna muzyka i sekwencyjny tekst...

Będąc młodą lekarką na wakacyjnej rubieży, nie miałem pojęcia, że ten cały streamline tak mnie weźmie. Przyznam, że nigdy na oczy swe własne nie widziałem i ręką nie dotykałem przykładów prawdziwego streamline’u z lat właściwych – czyli wszystkich obłych kształtów, które w latach międzywojnia robiły karierę w architekturze, designie i motoryzacji. No, nie licząc kilku...

Z kilkunastoletnim opóźnieniem, w ramach odrabiania pracy domowej zadanej w liceum, przeczytałem Inny świat Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Powieść jest relacją ofiary, kronikarza i badacza mechanizmów sowieckiego „innego świata”, zbudowanego na utopijnej, zbrodniczej ideologii totalitarnej. Narrator i jednocześnie bohater opowiadanej historii wspomina pobyt w trzech rosyjskich więzieniach, a także zesłanie do obozu w Jercewie, gdzie dzieje się...

Niedługo nastąpi zamknięcie roku czytelniczego, który rozpoczął się poprzednimi świętami Bożego Narodzenia. Należy podsumować zyski i straty. Straty: strata czasu. Czyta się zamiast pisać, albo zamiast podtrzymywać więzi społeczne na portalach społecznościowych. Czyta się zamiast sprzątać, czy też robić inne pożyteczne roboty, po których mogłoby po nas coś trwałego zostać. Ale ponieważ dochodzi się do...

Maski włóż, biegiem marsz! I tak od jesieni do wiosny. Jak w wojsku. Tylko… ja nie jestem w wojsku – ja chcę po prostu sobie pobiegać. Wystarczy kilkaset metrów i wpadam w pierwszą chmurę atakującą mnie z domowego komina. Jej zapach przebija się nawet przez gęsty, węglowy filtr antysmogowej maski. Potem, za jakiś czas, w...

Stulecie odzyskania niepodległości! Postanowiłem strzelić zdjęcie czegoś arcypolskiego. Arcy! I to takie, żeby wszystkim majtki spadły z wrażenia. No, a przy okazji zrobić sobie przyjemność na imieniny. Jak zwykle zajęcia codzienne, obowiązki zwyczajowe i familijne zostawiły mi na realizację tej koncepcji mało czasu. Wymyśliłem sobie, że użyję aparatu analogowego i filmu efektowego. Kusił mnie film...

Życie przed sobą to powieść napisana przez Romaina Gery’ego pod pseudonimem Emile Ajar, wydana w roku 1975. Czytając tę książkę, odnosiłem wrażenie, że w Bellville, imigranckiej dzielnicy Paryża, na szóstym piętrze bez windy, w samym centrum Paryskiej degeneracji i patologii, mieszka nastoletni Sokrates o imieniu Momo. Dziecko wychowywane przez byłą prostytutkę Rozę, ocaloną z Auschwitz...

Chciałoby się być jak Tesla Motors w dowolnej dziedzinie. Tworzyć trendy. Trendy i owędy. No, z Teslami jest trochę kłopotów. Niektórzy narzekają na pomysły inżynierskie (bardzo trudno otworzyć auto po wypadku, bo ma elektrycznie wysuwane klamki). Niektórzy narzekają na duże opóźnienie dostaw. Niektórzy narzekają na mały zasięg. Niektórzy narzekają, że to samochód zaprojektowany przez komputerowców,...

Ach, jaka ta Polska piękna! Na filmie. I to nie na filmie fabularnym, tylko na dokumentalnym. Czy Polska jest piękna? Miejscowo. W niektórych miejscach jest. A czy jest kraj piękny w całości? Chyba nie, choć jedne kraje są jakby lepiej wyposażone niż inne. Zresztą – co to jest piękno? Turyści z zachwytem fotografują majtki rozwieszone...

Po co książki? Czy nie lepiej byłoby żyć w kulturze ustnego przekazu? Nie ścinać drzew na papier, nie tracić czasu na dyskusje nad każdym zdaniem, nie ślęczeć pod lampą do północy. Może lepiej. Ale co zrobić?   Skala sześciogwiazdkowa: ****** – Tusku, musisz! ***** – bardzo dobra, wysoka satysfakcja. **** – dobra, warta przeczytania. ***...

Aparat, jakim dysponuję, jak większość lustrzanek, ma możliwość strzelenia zdjęcia w trybie „B”, czyli robi zdjęcie tak długo, jak długo naciskamy spust migawki palcem (lub zdalnie). A czy ktoś jest chętny na naciskanie spustu migawki przez dwanaście miesięcy? Na szczęście są inne sposoby na taką sztukę. Jak wiemy Facebook ma dużo wad. Ale jak się...

Umrzeć z wrażeń estetycznych – niewątpliwie można pod Neapolem, co opisałem w poprzednim felietonie – LINK. Na szczęście w pobliżu półwyspu Sorrento można oglądać też życie przodków, bo inaczej człowiek by nie wytrzymał takiego natężenia pięknych widoków. Jakieś granice muszą być. Pojechaliśmy pod wulkan obejrzeć przodka. Od tyłka. O roku ów! Siedemdziesiąty dziewiąty! Wtedy to,...

Świat zorganizowano jak jeden wielki system argentyński, który spektakularnie runie. Pesymiści twierdzą, że runie szybciej, optymiści, że później. Trudno napisać felieton, gdy masa myśli lata po głowie i nie wiadomo, które z nich ważne i ciekawe, a które miałkie i wtórne. Przyjęło się uważać, że felieton powinien być błyskotliwy, posiadać puentę, a nawet motto, powinien...

Nie byłem. Na razie czytam – Marcin Andrzejewski.   Kler został bowiem pokazany w filmie Smarzowskiego w sposób bezwzględny i okrutny: stał się złapaną muchą, której reżyser precyzyjną pęsetką wyrywa skrzydełka; szczególnie boleśnie obchodzi się zaś z muszą główką. Nie wyobrażam sobie, żeby „Kleru” nie obejrzeli wszyscy Polacy. Tomasz Raczek   „Kler” nie jest filmem...

I kto to pisze? Można narzekać na spóźniające się tramwaje, nieuprzejmych kierowców, nieostrożnych pieszych, wścibskich nieznajomych, chamskich sąsiadów, egoistycznych samobójców, wieszające się komputery, niedziałające komórki, rdzewiejące samochody, dziurawe drogi, likwidację kolei, tłok na Kasprowym, zanieczyszczenie powietrza, wycinkę drzew, głupich ministrów, słabą opozycję, poziom telewizji, kiepskie piosenki, próżnych celebrytów, hałaśliwe psy, brutalnych policjantów, opieszałe prawo, brudne...

Trzeba było stanąć na golasa. Wcześniej zaś należało wypisać pytania o własną lub cudzą przyszłość na tabliczkach i wpłacić solidną kwotę. Źródło w świątyni Apollina pełniło rolę wyroczni, a fama głosiła jej wielką nieomylność. Olbrzymie rzesze ciągnęły, żeby stojąc nago, zadać pytanie. A Wy o co byście dzisiaj spytali? Byłem w Rio, byłem w bajo,...

Muezin zaśpiewał w czerni nocy i wyrwani z głębokiego snu mogliśmy zacząć się zastanawiać: gdzie my właściwie jesteśmy? W obcym kraju, zapewne. Nie wąsaci Janusze z Podkarpacia, tylko wąsaci Mustafowie z Egejszczyzny czyhali na nas po wstaniu z łóżka. Jest tu bardzo ciekawie i bardzo swojsko. I egzotycznie. I swojsko. Nie wiadomo, co myśleć. Zupełnie...

W świecie idealnym najmniejsza orbita mierzy równo 400 m. Największa, ósma, blisko 453 m. Każda ma szerokość 1,22 m. Mój najbliższy układ w kolorze nieba ma cztery pełnowymiarowe orbity (od 400 do 422 m) z piątą na kształt nieco węższego pobocza. Dla jednych ów układ stanowi centrum biegowego wszechświata. Dla innych – to po prostu...

Czym jest bieganie? Zależy dla kogo – jedni nie wyobrażają sobie tego sportu bez elementu rywalizacji, chcą dominować, zwyciężać, zdobywać medale lub pieniądze, inni  walczą z rozmaitymi dysfunkcjami organizmu: nadwagą, nadmiarem cukru, złym cholesterolem, podwyższonym ciśnieniem; są też tacy, dla których codzienny jogging jest częścią wyznawanego przez nich lifestyle’u, łączą go ze zbilansowaną dietą i...

Karol ze Śródmieścia o piątej dwadzieścia Nie podejrzewając nic, zrobił kilka pizz. Rock umarł. A kto umarł, ten nie żyje. Może sam rock jeszcze i nawet dycha, ale teksty rockowe umarły. Zniknęły ze wspólnych myśli i zbiorowej wyobraźni. Nie opisują, nie trafiają i nie wzruszają. Jak wzruszają, kiedy nie wzruszają, panie psorze? To nie moje...

8 czerwca 1924 roku o świcie George Leigh Mallory i jego towarzysz Andrew Irvine, ubrani w grube swetry z szetlandzkiej wełny, wiatroodporne kurtki Burberry i motocyklowe czapki uszanki podbite króliczym futrem oraz gogle z maskami zakrywającymi twarz ruszyli z obozu na wysokości 7020 metrów zdobywać Mount Everest północno-wschodnią granią. Wyposażeni w czekany, wysokościomierz, latarki i...

Gdy pędem zwiedzałem skansen we Wdzydzach – LINK, w pewnym momencie coś złapało mnie za kołnierz i nie chciało puścić. To były zdjęcia – po półgodzinie oglądania trzeba mnie było końmi z tej wystawy wyciągać, co było o tyle łatwe, że zwiedzaliśmy wieś. Nawet kuźnia tam była, żeby podkuć, w razie czego. Wisiały tam zdjęcia,...