Ach ten 21 marca – czego to nie ma w tym dniu! Pogańskie Jare Święto, imieniny Benedykty i Benedykta, pierwszy dzień wiosny, Światowy Dzień Poezji, Światowy Dzień Lasów, Dzień Wagarowicza (na szczęście nie światowy). Człowiek nie wie już, co obchodzić. Topić Marzannę, pisać wiersze czy sadzić drzewa? A może walczyć z dyskryminacją rasową (to również dzień pod takim wezwaniem)? Tylko w jaki sposób? Zostanę raczej przy poezji:
KWADRAT NA BIAŁYM TLE
śniegu zimne kwiaty sypane na drogę
dróg topienie w procesji do ołtarza rzeki
rzeka słów wypływa z topniejących pryzm
przez pryzmat zmęczenia przebija się śnieg
Zmyślne, prawda? Sam siebie pochwalę. Tytuł niby aluzyjny, a jednocześnie określa zasadę konstrukcyjną. Pierwsze i ostatnie słowa każdego wersu to wierzchołki kwadratu. Trochę niby o obrazie, trochę o nakładaniu się pór roku, ale też o przenikaniu się tradycji pogańskich i chrześcijańskich. Trochę o topieniu, a trochę o topnieniu. O przebiśniegach nawet jest, chociaż nie dosłownie. I tylko o walce z rasizmem nie udało się zmieścić. No i pogoda jakby nie z tego roku albo nie z tego kraju – może z gór jakichś najwyżej.
To pierwszy mój wiersz w tym roku. Niewykluczone, że ostatni. Bo wiersze trzeba pisać rzadko i niechętnie, jak stwierdził Czesław Miłosz, nota bene w wierszu. Może ktoś kiedyś ustanowi Światowy Dzień Wiersza Pisanego Rzadko i Niechętnie. Albo lepiej nie – święta trzeba ustanawiać rzadko i niechętnie. Że niby święta są jak wiersze, a wiersze jak święta? Że na co dzień proza, a od święta poezja. Też nie, bo wiersze trzeba czytać często i z radością – tak to sobie sparafrazujmy. Dobre wiersze.
Ale jakie to są dobre wiersze? Co takiego muszą mieć? Zostańmy przy liczbie 4, która sponsoruje dzisiejszy odcinek. Zatem niech wiersz ma rytm, niech brzmi jak muzyka. Niech niesie obrazy, by był jak malarstwo. Ale i myśl trochę głębsza nie zaszkodzi wierszom. I jeszcze niech język nasz ojczysty czyni bardziej giętkim, by powiedział wszystko, co pomyśli głowa. I wszystko to zmieścić na jednej małej kartce. I zostawić jeszcze miejsce dla wyobraźni czytelnika – Światowy Dzień Poezji to także jego święto. Niech ci, co poezję czytają, zechcą przyjąć serdeczne życzenia.