Zawsze zwalniałam kroku przy dwóch witrynach, kryjących dziesiątki maleńkich prostokątnych krain, z których każda warta była obejrzenia. Po obejrzeniu wystawy wchodziliśmy do środka, gdzie w małym, ciemnym pomieszczeniu równie mały i mroczny pan w okularach nabożnie pochylał pęsetę nad swoimi krainami o zębatych brzeżkach, przenosząc je z jednej mapy na drugą, budując z nich symetryczne ...

A zatem ja tu sobie co tydzień piszę o mało w sumie ważnych sprawach, o nowym nożu, reklamach czy śmiesznych dialogach z żoną, a tymczasem na świecie dzieją się rzeczy ważne i straszne zarazem. Pandemia, kryzys klimatyczny, inflacja, a teraz jeszcze wydarzenia na granicy z Białorusią – to wydaje się dziś najważniejsze. Co prawda można ...

Czasami bez naszej woli przyczepi się do nas jakaś piosenka i chodzi za nami (a raczej z nami) całymi dniami. Żeby cała piosenka – najczęściej są to dwie linijki refrenu, mimowolnie odtwarzane w głowie setki razy. Odkąd piosenki zaczęły towarzyszyć reklamom, zjawisko się nasila. Obejrzysz dwa razy reklamę i już jak idiota nucisz sobie pod ...

Zobaczył je w pewne słoneczne popołudnie, siedząc w ogrodzie pod rozłożystym świerkiem. Patrzył na krzak róży, potem zamknął oczy, przez moment śledził pod powiekami świetliste powidoki, a potem… Właściwie to „zobaczył” nie jest precyzyjnym określeniem – ani nie zobaczył, ani nie usłyszał. Po prostu liczby pojawiły się w jego umyśle. To jak z czytaniem książki ...

Stali czytelnicy moich felietonów być może pamiętają wątek sprzed tygodnia – o psie, który przychodził pod dom sąsiadów, gdy ich suka miała cieczkę. Pies co pół roku przez kilka dni właściwie mieszka na trawniku obok mojego domu. Całymi dniami i nocami leży wpatrzony (wwąchany?) w dom swojej wybranki. Marzy. Marznie? Zamarznie? – zastanawiałem się w ...

No dobrze. Pamiętacie tę scenę z filmu „Nomadland”, gdy głównej bohaterce jakiś przygodny towarzysz życiowej tułaczki chce pomóc w rozpakowaniu dobytku? Jak gentleman bierze ciężkie tekturowe pudło, któremu niespodziewanie pęka dno. Zawartość wypada na ziemię, tłucze się pamiątkowy talerzyk, który bohaterka dostała od ojca. Konsternacja, przeprosiny, siłą powstrzymywana złość – przecież chciał dobrze. A potem ...

Obejrzałem w telewizji mecz z Albanią. Ten wygrany 1:0, podczas którego po strzelonej bramce nasi piłkarze zostali przez miejscowych kibiców obrzuceni plastikowymi butelkami z wodą, zapalniczkami, monetami, a nawet (jednym) telefonem komórkowym. To nie koniec zaskoczeń – po meczu okazało się, że sponsorem transmisji było Polskiego Radio, fundator nagrody w XVIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. ...

Moja żona kupiła sobie nóż z zamorskiej krainy. A konkretnie japoński nóż santoku, czyli połączenie noża gyuto z niewielkim tasakiem. Świetnie wyważony, ostry, uniwersalny. Kroi wszystko – warzywa, ryby, mięso, także palce i paznokcie, o czym żona przekonała się już przy pierwszym użyciu. Santoku sprzedają z plastikową osłonką, ale moim zdaniem jest tak ostry, że ...

W Wielkiej Brytanii zabrakło paliwa na stacjach benzynowych. Jedni twierdzą, że nie ma go na 90% stacji, inni – że na 90% jest. Nie wiem, nie byłem, widziałem tylko zdjęcia dystrybutorów z napisem „Sorry, out of use”. Czyli że nie ma, a nie ma, bo nie dowieźli. A nie dowieźli, bo nie ma… kierowców ciężarówek ...

Stworzona w latach sześćdziesiątych instytucjonalna teoria sztuki zakłada, że dziełem sztuki jest to, co za sztukę zostało uznane przez „świat sztuki” (artworld), czyli wyspecjalizowane instytucje, krytyków, historyków i kolekcjonerów. Nieco upraszczając można powiedzieć, że sztuką jest to, co wystawia się w galeriach. Wcześniej spierano się, czy sztuka opisuje świat czy może raczej wyraża emocje artysty ...