Ufff – tak się poczułem po przeczytaniu książki Marcina Wichy Jak przestałem kochać design. Autor znany mi był jako rysownik śmieszno-ironicznych obrazków z „Tygodnika Powszechnego”, z rzadka zamieszczał tam jakiś ciekawy artykuł (na przykład o liternictwie, czcionkach, ich genezie i znaczeniu), po którym można było ze zdziwieniem skonstatować, że pan od śmiesznych rysunków jest w ...

Tłumacze stają się powoli równie ważni jak pisarze. Dowodem niech będzie fakt, że Nagrodę Literacką Gdynia przyznaje się już w czterech kategoriach: poezji, prozy, eseju i tłumaczenia właśnie. Być może jednym z kandydatów będzie w tym roku Jakub Ekier, autor nowego przekładu Procesu Franza Kafki. Książkę wydało łódzkie wydawnictwo Officyna. Czy warto przeczytać arcydzieło Kafki ...

Próbek-rozdziałów jest dwanaście, do tego wstęp o tytule jak wyżej i podziękowania – tak w skrócie wygląda książka Tomasza Owsianego Pod ciemną skórą Filipin, wydana przez wydawnictwo Muza. Nietrudno zgadnąć, że w serii reporterskiej. Większość z nas nie wybierze się nigdy na Filipiny. A jeśli już, to nie na osiem miesięcy. A nawet jeśli ktoś pojedzie ...

Mała czarna książeczka ze zdjęciem tajemniczej maszyny na okładce. Równie tajemniczy tytuł, a w środku siedem części poematu o Łodzi, którym Maciej Robert chciał wygrać konkurs na poemat czterech kultur. Demologos to awangardowe godzinki ku czci wyśnionego miasta. Oniryczna opowieść osnuta na motywach mapy i terytorium, Łodzi i statku. Książka nieludzko łódzka, która wymaga od ...

Najpierw myślałem, że tytuł filmu Martina McDonagha Trzy bilboardy za Ebbing, Missouri to określenie miejsca akcji – jakiegoś punktu na mapie amerykańskiej prowincji. Że niby przy trzecim bilboardzie trzeba zjechać z szosy, by w samotnym domu na zadupiu obejrzeć rodzinny dramat (wszak hrabstwo Osage leży w Oklahomie, całkiem blisko Missouri). Ale to nie tak – ...

O tę książkę odbyło się pierwsze w polskim internecie literackie obrzucanie błotem. Albo i inną substancją. Obrzucali się pisarz Jacek Dehnel z jej autorem. Co prawda publiczne obrzucanie się substancjami odbywało się już wcześniej wśród polskich literatów – Ignacego Karpowicza i Kingę Dunin, ale było to obrzucanie się obyczajowe, nie na temat sztuki i kultury. ...

Na polskie sceny farsy importujemy z Anglii, a dramaty z Austrii. By się o tym przekonać, wystarczy zajrzeć do repertuaru – choćby Teatru im. S. Jaracza. W drugiej połowie stycznia Austriacy są na afiszu dwanaście razy. Bernhard (dwie sztuki), Jelinek i Turrini – egzotyczny tercet skandalistów jest wyjątkowo atrakcyjny dla polskich reżyserów. Może to moda, ...

Lech Majewski to jeden z najoryginalniejszych polskich artystów. Reżyser filmowy, teatralny i operowy, twórca videoartu, pisarz, kompozytor. Właśnie ukazał się jego Pejzaż intymny. Podtytuł książki „Rozmowy autobiograficzne o świecie i o sztuce” jest nieco mylący, sugeruje bowiem, że mamy do czynienia z wywiadem. Tymczasem można tu najwyżej mówić o rozmowie Majewskiego z samym sobą albo ...

Jak niesamowicie trudno jest interpretować klasykę! Strasznie ciężkie zadanie. Bo zgodzimy się przecież wszyscy, że Agahta Christie to klasyka, prawda? Mam jej prawie wszystkie (siedemdziesiąt dwie) książki i prawie wszystkie przeczytałem. Większość „kto zabił” zdążyłem już zapomnieć. Ale tych najważniejszych zapomnieć się nie da – Dziesięciu Murzynków (tytuł niepoprawny politycznie, zmieniono na I nie było ...

Jeśli lubią państwo farsy, polecam Wszystko w rodzinie Roya Cooneya w Teatrze Powszechnym. Jeśli państwo tego gatunku nie lubią, jest okazja, by się do niego przekonać. Reżyser Giovanny Castellanos, scenograf Wojciech Stefaniak i aktorzy Powszechnego skonstruowali precyzyjnie działającą maszynkę do rozśmieszania. Komedia omyłek, kłamstw i przebieranek, trochę pieprznych dowcipów, a w bonusie aluzje do problemów ...